کندو خانه زنبور عسل است که در آن مجموعه ای شامل ملکه, زنبورهای کارگر و زنبوران باهم زندگی می کنند. زنبور عسل از بدو آفرینش در شکاف کوه ها, صخره ها و درختان زندگی می کرده و عسل تولیدی آن هم توسط انسان به طرق مختلف برداشت می شده است.
اما انسان بتدریج با استفاده از کندوهای محلی شامل : کندوهای تنه درختی, گلی, سبدی, کوزه ای و… توانست آنها را به انحصار خود در آورده و به پرورش آنها اقدام نماید. در این نوع کندوها شان های ثابتی استفاده می شد که خود زنبور درست می کرد و در آن نوزادان خود را پرورش داده و عسل ذخیره می نمود و انسان در این کار هیچ دخالتی نداشت و فقط با استفاده از ابزارهای محلی, عسل آنها را برداشته و استفاده می نمود. حیات, مرگ و میر و بیماری های این کندوها به طبیعت واگذار شده بود. در سال 1850 میلادی فردی به نام لانگستروت کندوی اصلاح شده با قاب های متحرک ابداع نمود و در ادامه تحقیقات خود دریافت که اگر قطعه ای از شان های طبیعی کندوهای بومی را داخل این قاب ها قرار داده و در کندو بگذارد, فاصله بین این شان ها ایجاد می شود که زنبورها به راحتی می توانند بین این فاصله ها فعالیت کنند. لانگستروت با اختراع دوم خود فضای قابل قبول برای زنبور را پی ریزی کرد و آن را فضای زنبور نامید. او ثابت کرد که فضای مورد قبول برای زنبور 6.5 تا 9.5 میلی متر می باشد. کم یا بیشتر از این فاصله برای زنبور قابل قبول نیست و آن را با موم یا بره موم می پوشاند. بنابراین لانگستروت با کشف فاصله دقیق بین شان ها و فاصله قاب ها از بدنه کندو, کندوی استاندارد با قاب های متحرک اختراع نمود. در حال حاضر معمولی ترین کندوی جهان از نظر کاربردی کندوی لانگستروت می باشد.
پس از اختراع لانگستروت, سه اختراع دیگر در سال های 1851 تا 1871 صورت گرفت که عبارتند از : پایه شان یا برگه موم یا Comb foundation , دستگاه استخراج عسل یا Honey extractor و دودی یا Smoker.
چهار اختراع با ارزش ابزار زنبور داری یعنی قاب های متحرک, پایه شان, اکستراکتور و دودی در یک مقطع زمانی کوتاه و استفاده آن در سراسر جهان ترویج شد و تحولات عظیمی را در صنعت زنبورداری در دنیا بوجود آورد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: